Artysta urodzony i żyjący głównie w Krakowie w latach 1923-2011. Zajmował się przede wszystkim malarstwem oraz ikonopisarstwem. Łączył te dziedziny tworząc wyjątkowy, rozpoznawalny dziś na całym świecie styl, odzwierciedlający jego sposób myślenia.

Największy wpływ na twórczość Nowosielskiego wywarło jego zainteresowanie teologią, wynikające z dorastania na pograniczu kultur i religii. Jego ojciec był Łemkiem obrządku grekokatolickiego, matka zaś Polką o niemieckich korzeniach wyznania rzymskokatolickiego. Już jako nastolatek Jerzy zachwycał się ikonami przy okazji odwiedzin u rodziny w Ukrainie. Na czas II wojny światowej uciekł z rodziną do Lwowa, gdzie rozwijał swoje zamiłowania artystyczne. Uczęszczał do Kunstgewerbeschule w budynku przedwojennej Akademii Sztuk Pięknych, a potem studiował ikonopisarstwo w unickiej Ławrze Uniowskiej św. Jana Chrzciciela, gdzie — pragnąć zostać prawosławnym mnichem — rozpoczął nowicjat. W latach 1945–1947 studiował też na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie.

Nowosielski nigdy nie należał do pilnych uczniów — w Kunstgewerbeschule z większości przedmiotów otrzymywał oceny mierne i dostateczne. Jednak, jak sam mówił, wyniósł z tej szkoły duże praktyczne umiejętności. Nowicjat porzucił po roku — nie był w stanie wytrzymać surowych reguł zakonnego życia i stracił wiarę. Na studiach w Krakowie wytrzymał trzy semestry. Niechęć do autorytetów i stałe poszukiwanie swojego miejsca przyczyniło się do wykształcenia indywidualnego stylu i charakteru prac artysty.

Po wojnie Nowosielski związany był z kręgiem przyszłej Grupy Krakowskiej skupionej wokół Tadeusza Kantora. W tym okresie jego talent malarski został dostrzeżony przez szerszą grupę odbiorców. Malował abstrakcje geometryczne, potem kobiece akty i miejskie pejzaże. W latach 50. podczas pobytu w Łodzi stworzył m.in. lalki i scenografię do spektaklu Miś Łazęga dla Teatru Pinokio. W tym okresie przeżył także nawrócenie i zaczął stawiać pierwsze kroki jako pisarz ikon oraz malarz polichromii na terenie całej Polski, zarówno w kościołach, jak i w cerkwiach. Z czasem zaczął wykonywać na zlecenie ikony, polichromie, a nawet projektować architekturę sakralną dla kościołów i cerkwi na całym świecie. Swoje wystawy organizował nie tylko w Łodzi, Warszawie i Krakowie, ale też m.in. w Wenecji, Sao Paulo, Londynie, Paryżu i Wiedniu.

Równolegle do drogi artystycznej rozwijał się duchowo. Gromadził książki poświęcone teologii różnych wyznań. Najbardziej fascynowało go wczesne chrześcijaństwo i dzieje tej religii przed schizmą wschodnią. Ubolewał nad tym, że chrześcijanie nie są jednością, angażował się w dialog ekumeniczny. W 1985 roku wydał pracę „Wokół ikony”, a w 1991 roku „Inność prawosławia”, gdzie oprócz teorii malarstwa przedstawił swoje poglądy teologiczne.

Jerzy Nowosielski zmarł w roku 2011 w Krakowie, w następstwie ciężkiej choroby. Został pochowany na cmentarzu Rakowickim.