Polski artysta urodzony w Sanoku w roku 1929, z wykształcenia architekt. Choć dziś znany jest głównie jako malarz, z początku głównym obszarem jego twórczości artystycznej była fotografia. Inspirował się pracami francuskich surrealistów oraz radzieckiej szkoły montażu, według której montaż stanowił najmocniej wpływający na emocje widza środek wyrazu. Jego zdjęcia często przedstawiały ludzkie postacie w niecodziennych pozach, zakomponowane w sposób wzbudzający niepokój i dyskomfort.

W późniejszym czasie Beksiński poświęcił się malowaniu mrocznych obrazów pełnych tajemniczych treści, przedstawiających fantastyczne światy i postacie, z którymi to dziś jest najsilniej kojarzony. W swoim malarstwie świadomie zrywał z dorobkiem awangardy artystycznej swojego pokolenia. Łączył tendencje do nowatorstwa z tradycjonalizmem, nawiązywał do malarstwa barokowego, dziewiętnastowiecznego i abstrakcji niegeometrycznej, tworząc unikatowy styl. Nie zyskał przychylności ówczesnej krytyki, ale stał się popularny wśród publiczności, która chętnie kupowała jego obrazy.

Przez całe życie eksperymentował sięgając po kolejne, nowe dla siebie formy wyrazu. W latach 60. zaczął tworzyć abstrakcyjne reliefy i rzeźby, wykorzystując materiały takie jak metal, drut i blacha. Wyrażał się również poprzez rysunek — najpierw na poły abstrakcyjny, potem figuratywny, pełen erotyki i sadyzmu. Próbował też swoich sił w grafice komputerowej.

Ponieważ jego żona zmarła wskutek choroby, a syn popełnił samobójstwo, Beksiński cały swój dorobek artystyczny zapisał w testamencie Muzeum Historycznemu w Sanoku. Sam artysta na kilka dni przed 76. urodzinami został zamordowany. Motywem zbrodni miała być odmowa udzielenia sprawcy pożyczki.